Εορτολόγιο

  

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
 Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ
ΣΤΗΝ  ΕΝΟΡΙΑ  «ΜΟΥΡΝΕ».

   Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Πισιδίας της Μικράς  Ασίας, όταν ήταν αυτοκράτορας ο Αυρήλιος Κλαύδιος (268-270μ.Χ.). Από τη βρεφική της ηλικία έμεινε ορφανή από μητέρα και ο πατέρας της Αιδέσιος,που ήταν ιερέας των ειδωλολατρών, εμπιστεύτηκε την ανατροφή της σε μια γυναίκα που ήταν εξαιρετική αλλά και κρυπτοχριστιανή. Έτσι παράλληλα με τα καθήκοντα της ανατροφής τής νεαρής Αγίας, της δίδαξε και τη χριστιανική πίστη, κάνοντάς την χριστιανή κρυφά από τον πατέρα της, σε ηλικία 12 χρόνων. Όταν δε αργότερα  του το ανακοίνωσε, άκουσε από αυτόν αρκετές ύβρεις, κατάρες και απειλές. ΄Ετσι σαν αρχή, άρχισε να χρησιμοποιεί  αρκετούς τρόπους προκειμένου να την μεταπείσει να αρνηθεί τον χριστιανισμό, αλλά οι όποιες του προσπάθειες έπεφταν στο κενό και γίνονταν μάταιες. Όσο μεγάλωνε η νεαρή Αγία μπορούσε εύκολα  να διακρίνει κανείς την ευφυΐα της, αλλά και τα πλούσια σωματικά της κάλλη.
    Η πρώτη αφορμή για το μαρτύριο της Αγίας δόθηκε όταν μια μέρα επισκέφτηκε την Αντιόχεια ο έπαρχος Ολύβριος   όπου τυχαία συνάντησε τη μόλις 16 χρόνων  νεαρή Αγία, που την ερωτεύτηκε «σφόδρα». Ζήτησε να του την παρουσιάσουν, προκειμένου να της προτείνει γάμο,  για να θαυμάσει έτσι και από κοντά, την ομορφιά της. Όμως, όπως ήταν φυσικό, επήρε την αρνητική απάντηση αλλά και την πληροφορία, ότι ήταν χριστιανή. Η απάντηση αυτή ήταν δίκοπο μαχαίρι για τον έπαρχο, γιατί  από τη μια μεριά είχε να κάνει με το σφοδρό του έρωτα  και από την άλλη, με το μανιώδη θυμό του, για τη νεαρή Αγία. ΄Ετσι μέσα του άρχισαν να παλεύουν αντίπαλα συναισθήματα και επειδή το πρώτο συναίσθημα απορρίφτηκε, υπερίσχυσε το δεύτερο και σχεδόν αμέσως άρχισε να σχεδιάζεται ο τρόπος εξόντωσής της. Στήθηκε δικαστήριο στο οποίο η νεαρή Αγία Μαρίνα επανέλαβε την πίστη της στο Χριστό. Η δήλωση αυτή για εκείνα τα χρόνια τα δύσκολα για την εκκλησία του Χριστού, αποτελούσε εσχάτη προδοσία και τιμωρούνταν παραδειγματικά. ΄Ετσι ήλθε και η πρώτη καταδίκη σε βάρος της και άρχισαν τα πρώτα βασανιστήρια στο αγγελικό νεανικό κορμί της. Την μαστίγωσαν χωρίς έλεος οι φρικτοί βασανιστές της, που δε δείλιασαν από τη νεανική της ηλικία και από την ομορφιά της. Γρήγορα το νεανικό της κορμί  πλημμύρισε από αθώο, αγνό αίμα, που έτρεχε άφθονο από τις πληγές που της προκάλεσαν οι μαστιγώσεις των απάνθρωπων βασανιστών της και αιμόφυρτη όπως την έκαμαν, την έριξαν στη φυλακή.
                                                                 


Μέσα στη φυλακή που βρισκόταν, έγινε ένας μεγάλος σεισμός και από κάποιο σημείο της φυλακής βγήκε ένας δράκος. Η Αγία φοβήθηκε πολύ και άρχισε να προσεύχεται με μεγαλύτερη θέρμη στο Θεό. Τότε ο μεγάλος δράκος μεταμορφώθηκε σε μαύρο σκύλο.





                                                                 



Όταν είδε αυτό η Αγία Μαρίνα, αμέσως κατάλαβε ότι μπροστά της βρισκόταν ο Διάβολος. Άρχισε λοιπόν να τον χτυπάει στη ράχη και το κεφάλι με όποιο τρόπο μπορούσε, μέχρι που τον ταπείνωσε και τον ξάπλωσε κάτω.




                                                                  


Μετά έδωσαν εντολή και την έριξαν σ’ ένα βαρέλι γεμάτο με ζεματιστό νερό και προσπάθησαν να της κάψουν το νεανικό της κορμί, με αναμμένες λαμπάδες.






Πίστεψαν ότι γρήγορα θα την κάμψουν να αλλάξει πίστη και όταν την επόμενη μέρα την μετέφεραν στο δικαστήριο, χωρίς δισταγμό επανέλαβε ότι  είναι χριστιανή, αποκαλύπτοντας έτσι το μεγαλείο της ψυχής της. Με πρωτοφανή λύσσα και σαν πεινασμένα σκυλιά οι δήμιοι, χρησιμοποίησαν κάθε τρόπο, που θα την έκανε να υποφέρει περισσότερο. Της γέμισαν το αγνό νεανικό της κορμί με σιδερένια καρφιά και αιμόφυρτη την έριξαν στη φυλακή, όπου έγινε το μεγάλο θαύμα. Ο Θεός με το δικό Του θαυμαστό τρόπο της θεράπευσε όλες τις πληγές και όταν την επόμενη μέρα την οδήγησαν ξανά στο δικαστήριο και ο όχλος την είδε τελείως υγιή, επικράτησε πανικός και πολλοί πίστεψαν στο θαύμα που έγινε  και βαπτίστηκαν Χριστιανοί.
 

                                                                  


Μόνο ο έπαρχος Ολύβριος με το διεστραμμένο του μυαλό δεν κατάλαβε τίποτα και έδωσε  εντολή να την αποκεφαλίσουν, κατακτώντας έτσι η Αγία, το άφθαρτο στεφάνι της αιώνιας δόξας. Το γεγονός αυτό  πραγματοποιήθηκε στις 17 Ιουλίου του 286 μ.Χ. και αυτή τη μέρα  γιορτάζεται  και από την εκκλησία μας.




 Η Αγία Μαρίνα θεωρείται από τους πιστούς χριστιανούς, η προστάτιδα των παιδιών και ειδικά εκείνων που είναι καχεκτικά ή παιδιά με ειδικές ανάγκες. Μάλιστα δε, σε πολλές περιοχές του τόπου μας κατά την ημέρα της γιορτής της Αγίας, οι οικογένειες που έχουν τέτοιου είδους παιδιά  τα παίρνουν μαζί τους και την επισκέπτονται. Αφού τα ντύσουν με καινούργια ρούχα στο χώρο της Εκκλησίας, αφήνουν τα παλιά, γιατί ελπίζουν ,ότι έτσι θα αφήσουν και την πάθησή τους.


    Κατά την Αγιογραφική παράδοση η Αγία Μαρίνα παριστάνεται με τονισμένα τα σωματικά της κάλλη, φαίνεται να έχει ταπεινώσει το Διάβολο, που την ακολουθεί, παρά τη θέλησή του. 
   Ο Ναός της Αγίας Μαρίνας στο Τοπικό Διαμέρισμα της Μουρνές βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1000 μέτρων δυτικά του χωριού. Φθάνει  ο επισκέπτης, λίγο δύσκολα σ’ αυτήν. Όμως, αφού περάσει το Ναό της Αγίας Ειρήνης που βρίσκεται δυτικά στην άκρη του χωριού, υπάρχει διακλάδωση αριστερά που όταν την ακολουθήσει και αφού περάσει το εξωκκλήσι  του Αγίου Ιωάννη και σε  απόσταση περίπου 200 μέτρων δεξιά, λίγα μόλις μέτρα από τον αγροτικό δρόμο, θα τη συναντήσει. Είναι ένα γραφικό και όμορφο εκκλησάκι, τύπου Βασιλικής, που την αυλή του καλύπτουν, αρκετά δέντρα. Το πότε κατασκευάστηκε και το πότε αγιογραφήθηκε μας είναι άγνωστα, πιθανολογούμε όμως ότι αυτό συνέβη το ΙΔ αιώνα και αγιογραφήθηκε από τοπικούς αγιογράφους της ευρύτερης περιοχής. Στο τμήμα της  επιγραφής που μέχρι σήμερα έχει διασωθεί , δεν υπάρχουν τα στοιχεία χρονολόγησής του.
                                                                  


Στην κόγχη του Ιερού διακρίνονται ίχνη από τους τέσσερις λειτουργικούς Ιεράρχες που φέρουν Αρχιερατική αμφίεση. Η εντειχισμένη Αγία Τράπεζα έχει καλύψει μέρος του σώματός τους. Όμως και ο χρόνος έχει αφήσει έντονα τα σημάδια του, όπως και η υγρασία και τα άλατα.





Στον πλάγιο στενό τοίχο της κόγχης διακρίνουμε ίχνη από την παράσταση του  Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Αριστερά, ελάχιστα διακρίνουμε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και δεξιά πάλι ελάχιστα, τη Θεοτόκο.
                                                                  



Πάνω από τους τέσσερις Ιεράρχες εικονίζεται ο Παντοκράτορας, ο εξουσιαστής των Πάντων, ο Παντοδύναμος. Η Βυζαντινή αγιογραφία τοποθετεί εκεί το Χριστό και προσδίδει σ’ Αυτόν, όχι την ήρεμη και γλυκιά Του μορφή, αλλά την αυστηρή και μεγαλοπρεπή, όπως ταιριάζει στον Κύριο του Σύμπαντος.




                                                                  



Πάνω  από την παράσταση του Παντοκράτορα, έχουμε την παράσταση της Ανάληψης, όπου ο Χριστός διακρίνεται ελάχιστα στο μέσο στρογγυλής δόξας. Επίσης ελάχιστα διακρίνεται η ομάδα των μαθητών χωρισμένοι σε δύο ημιχόρια φοβισμένοι « εμβλέποντες εις τον Ουρανόν τον Αναλαμβανόμενον». 
       



                                                                  


Στην υψηλή ζώνη της βόρειας πλευράς του κυρίως Ναού, διακρίνεται καθαρά η παράσταση της Υπαπαντής. Διακρίνουμε το γέροντα Συμεών να κρατεί στην αγκαλιά του το Θείο Βρέφος, τεσσαράκοντα μέρες μετά τη γέννησή Του. Μπροστά του ακριβώς βρίσκεται η Θεοτόκος και πίσω της ο « μνήστωρ» Ιωσήφ, έτοιμος να προσφέρει τα δώρα του στο Ναό σύμφωνα με το Νόμο που βρίσκεται συνεπτυγμένος μέσα στο Κιβώριο που είναι ανάμεσα τους. Πίσω από το γέροντα Συμεών διακρίνεται η Προφήτιδα  Άννα να κρατεί στα χέρια της ανοικτό ειλητό που γράφει « τούτο το Βρέφος Ουρανόν και Γήν εστερέωσε». 



                                                                 


Στην παράσταση της Μεταμόρφωσης οι αγιογράφοι παρουσιάζουν τρία πρόσωπα όρθια,  επάνω σε τρεις κορυφές του όρους Θαβώρ και τρία κάτω « κατά γης πεσόντα», που αποτελούν μια τετράγωνη σύνθεση. Ο Χριστός, μέσα σε φωτεινή στρογγυλή δόξα, εικονίζεται ντυμένος με λευκά  ρούχα, υψώνει το δεξιό Του χέρι και ευλογεί, ενώ με το αριστερό κρατεί συνεπτυγμένο ειλητάριο και δίπλα Του βρίσκονται, ο Μωυσής και ο Ηλίας. Στην παράσταση όπως βλέπουμε, δεξιά εικονίζεται ο Μωυσής με μικρά  γένια και αριστερά  ο Ηλίας με λευκά γένια. Οι μαθητές κάτω παριστάνονται, δεξιά όπως βλέπουμε ο Ιάκωβος να βρίσκεται σε πλήρη ανατροπή, ο χωρίς γένια Ιωάννης να βρίσκεται σε στάση πρηνηδόν  και ο Πέτρος αριστερά ελαφρά σηκωμένος, στρέφει με φόβο το κεφάλι του προς το Σωτήρα Χριστό.
  

                       

                                           



Μυστικός Δείπνος ονομάζεται ο τελευταίος Πασχαλινός Δείπνος του  Κυρίου  που έγινε την τελευταία νύκτα πριν από το Σταυρικό Του Θάνατο. Στο Δείπνο αυτό ο Χριστός ίδρυσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και προσέφερε στους μαθητές Του, τον άρτο και τον οίνο, δηλαδή, το ίδιο Του το Σώμα και το Αίμα. Επίσης στο ίδιο δείπνο έχομε και την υπόδειξη του προδότη Ιούδα « και εμβάψας το ψωμίον,  δίδωσι  Ιούδα  Σίμωνος Ισκαριώτη».


                                                               


Στην παράσταση αυτή ιστορείται η τελετή του Ιερού Νιπτήρα. Ο Χριστός πήρε μια λεκάνη με νερό και αφού φόρεσε το Λέντιο ( μεγάλη πετσέτα) άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών Του. Ήταν μια ενέργεια που έκαναν οι δούλοι της εποχής, δηλαδή πριν από το φαγητό έπλεναν τα πόδια των κυρίων τους. Ήθελε  έτσι να διδάξει όλους τους ανθρώπους, ότι πρέπει να είμαστε ταπεινοί και να υπηρετούμε τους συνανθρώπους μας. Είναι δε μια σπάνια αγιογραφική παράσταση.
 



Στη μεσαία ζώνη του βόρειου και του νότιου τοίχου υπάρχουν οι παραστάσεις από τα μαρτύρια της Αγίας.

                                                                  


Στη χαμηλή ζώνη της βόρειας πλευράς διακρίνουμε την έφιππη παράσταση του Αγίου Γεωργίου να φονεύει το δράκο που απειλούσε τη ζωή της κόρης του βασιλιά Σέλβιου. Ζωγραφίζεται πάντα νέος, χωρίς γένια, με ωραία χαρακτηριστικά και με πλούσια και κοντά μαλλιά.
  




                                                                 


Δίπλα του εικονίζεται ο φτερωτός Αρχάγγελος Μιχαήλ που φαίνεται ελάχιστα και δίπλα του δύο δυσδιάκριτες  μορφές Επισκόπων.






                                                                   



 Στην υψηλή ζώνη της νότιας  πλευράς διακρίνουμε ελάχιστα τη Γέννηση του Θεανθρώπου.




   


                                                              



Επίσης ελάχιστα διακρίνουμε και τη Θριαμβευτική Είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα. Στην παράσταση της Βαϊοφόρου ο Χριστός εικονίζεται καθισμένος σε λευκό όνο σύμφωνα με την Ανατολική συνήθεια. Πίσω του ακολουθούν οι Απόστολοι και ο λαός ζητωκραυγάζει το « Ωσαννά, Ευλογημένος ο Ερχόμενος…».




                                                                  




Στην  πρώτη ζώνη της ίδιας πλευράς διακρίνουμε ολόσωμους δύο Αγίους της Εκκλησίας μας. Τον Άγιο Μάμα και τον Άγιο Παντελεήμονα.




                                  

                              

 Στο δυτικό τοίχο και δεξιά όπως μπαίνουμε στο Ναό διακρίνουμε τις Άγιες μορφές των Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης.
                                                                                                                                                                                                                                                    


                                                                  


 Αριστερά δε, διακρίνουμε ίχνη μορφών των κτητόρων του Ναού, με ένα καταπληκτικό μονόγραμμα.




  


Πάνω από το ανώφλι της πόρτας, έχει διασωθεί το μεγαλύτερο τμήμα της  επιγραφής που διαβάζουμε.  «… και ανιστορήθη ο πάνσεπτος και θείος ναός της αγίας και ενδόξου Παρθέν(ου) (Μαριν)νας, δια συνεργίας και κόπου και μόχθου των τριών αδελφών των Κουδ(ου)μνιάκων και της μητρός αυτών Ευγενίας μοναχής. Γέγονε…
 
                                                                 




Ακριβώς πιο πάνω από την επιγραφή, έχουμε την σπάνια παράσταση της Άκρας Ταπείνωσης που διακρίνεται ελάχιστα. Έχουμε δηλαδή το Νυμφίο Χριστό καθισμένο στον Τάφο, να έχει φέρει τα χέρια του μπροστά και να σχηματίζουν Σταυρό όπου φαίνονται καθαρά τα σημάδια από τη Σταύρωση. Είναι μια από τις πολλές παραστάσεις που χρησιμοποιούνται σήμερα στα αντιμήνσια.

 

 

Απολυτίκιο της Αγίας Μαρίνας:

Μνηστευθείσα τω Λόγω Μαρίνα ένδοξε, των επιγείων την σχέσιν πάσαν κατέλιπες, και ενήθλησας λαμπρώς ως καλλιπάρθενος. τον γαρ αόρατον εχθρόν, κατεπάτησας στερρώς οφθέντα σοι Αθληφόρε. Και νύν πηγάζεις τω κόσμω, των ιαμάτων τα δωρήματα.

Ακούστε το απολυτίκιο της Αγίας:

                                                          


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΗΓΕΣ:

1). Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια.
2). Βίοι Αγίων, εκδόσεις « Απόστολος Βαρνάβας».
3). Πελαντάκη  Θεοδώρου. Βυζαντινοί Ναοί της επαρχίας Αγ. Βασιλείου, Ρέθυμνο 1973.
4). Βίοι Αγίων, εκδόσεις  «Ματιά».
5). Βιογραφικό της Αγίας Μαρίνας  www. Agiamarina.gr/.
6). Ορθόδοξος Συναξαριστής, Αγία Μαρίνα.
7). Απολυτίκια Αγίων,Byzmuzic.gr, π.Νικόδημος Καβαρνός.

Την παρούσα εργασία την αφιερώνω:


1). Στον Εφημέριο και στους Ενορίτες του Τοπικού Διαμερίσματος Μουρνές με την ευχή ,να τύχουν οι οικογένειές τους της προστασίας της Αγίας.
2). Σε όσους έχουν την τιμή να φέρουν βαπτιστικά το όνομα της Αγίας, να γνωρίζουν πλούσια τη Χάρη Της.
3). Στη νεογέννητη εγγονή μου να την  προστατεύει η Αγία μαζί με τους γονείς της.
   Ευχαριστώ τέλος θερμά και όλους που με οποιοδήποτε τρόπο βοήθησαν σ’ αυτή την εργασία και ιδιαίτερα τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Εμμανουήλ Μαράκη για την πολύτιμη βοήθειά του.
                                                                      Σπήλι, Αύγουστος 2009.
                                                             Σταυριανάκης Κων/ντίνος του Βασιλείου.
                                                        Θεολόγος, Διευθυντής Γενικού Λυκείου Σπηλίου.

 

scroll back to top

Αναζήτηση

Επισκεψιμότητα

106358

Δημοσκόπηση

Πείτε μας τη γνώμη σας γι'αυτή την ιστοσελίδα