Ο ΑΓΙΟΣ ΣΩΖΩΝ.

   Ο Άγιος Μάρτυρας Σώζων, που η Εκκλησία μας γιορτάζει στις 7 Σεπτεμβρίου, κατάγονταν από τη Λυκαονία της Καπαδοκίας. Γεννήθηκε τον 3ο μ.Χ. αιώνα και ονομάζονταν Ταράσιος, πριν βαπτιστεί και γίνει Χριστιανός. Λίγο αργότερα που βαπτίζεται, αρνείται το όνομά του και ονομάζεται Σώζων, για να θυμάται, κάθε ώρα και στιγμή τον Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό. Το επάγγελμά του, ήταν, βοσκός προβάτων και πάντα κρατούσε επάνω του, την Αγία Γραφή, την οποία μελετούσε, συνέχεια. Κατάφερε μόνος του, να γνωρίσει τις Χριστιανικές Αλήθειες και στη συνέχεια φρόντισε, να τις μεταδώσει και σε άλλες ανθρώπινες ψυχές, που έβλεπε, ότι είχαν ανάγκη, πνευματικής τροφής. Έτσι, οι βοσκότοποι καθημερινά, άρχισαν, να συγκεντρώνουν αρκετούς ανθρώπους, που ήθελαν να  ακούσουν τα διδάγματα του Ευαγγελίου και να γνωρίσουν από κοντά, την γλυκύτατη φυσιογνωμία του, με τις σπάνιες αρετές του.
   Έτσι, σε κάποια χρονική στιγμή, εκεί που έβοσκε το κοπάδι του, βρέθηκε κοντά σε μια πηγή, που έτρεχε αρκετό νερό και  ήταν, πολύ δροσερό. Στο χώρο γύρω από την πηγή, είχε φυτρώσει χορτάρι πράσινο και άφησε τα πρόβατά του, να βόσκουν. Εκείνος, κάθισε κάτω από τη σκιά ενός δέντρου και άρχισε να διαβάζει την Αγία  Γραφή, που είχε πάντα μαζί του. Μετά από αρκετή ώρα μελέτης, τον πιάνει ένας γλυκός ύπνος, που βλέπει κάποιο, όραμα. Βλέπει, ότι τον πλησιάζει κάποια θεϊκή μορφή, που του δίδει θάρρος και του δυναμώνει, ακόμη περισσότερο, την ευσέβειά του. Συγχρόνως δε, ακούει μια φωνή, που του λέγει: « Αυτός εδώ, ο τόπος, θα ωφελήσει πολλούς ανθρώπους και θα δοξάζεται η Αγία Τριάδα».
   Μόλις ξύπνησε και άρχισε να λειτουργεί, κατάλαβε, ότι πρέπει να μετακινηθεί προς την πόλη, που ονομάζονταν, Πομπηούπολη. Τακτοποιεί γρήγορα το κοπάδι, στο μαντρί τους και μετακινείται για την πόλη, όπου η ειδωλολατρία βρίσκονταν, σε μεγάλη ακμή. Γνωρίζεται, εύκολα και γρήγορα, με τους πτωχούς και τους περιφρονημένους και ζει μαζί τους, την αδιαφορία των πλούσιων, ειδωλολατρών. Η θλίψη του είναι μεγάλη και ο πόνος του, μεγαλύτερος. Έπρεπε να βρει τρόπους, να τους ανακουφίσει από τη φτώχεια, αφού ο ίδιος, δεν είχε την οικονομική άνεση, προκειμένου, να  βοηθηθούν, άμεσα. Για μια στιγμή, έρχεται στο μυαλό του, ότι τα χρυσά αγάλματα, που βρίσκονται μέσα στους ειδωλολατρικούς ναούς, μπορούν να αποτελέσουν, τη χρυσή λύση. Μπαίνει, λοιπόν, κρυφά στο ναό και παίρνει το χέρι ενός χρυσού αγάλματος, χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς. Το φέρνει κρυφά στην αγορά και το πουλάει σ’ ένα χρυσοχόο και εισπράττει αρκετά χρήματα, τα οποία μοιράζει, αμέσως, στους πτωχούς.
   Όμως, όταν, κατά τις επόμενες μέρες, έγινε αντιληπτή η απώλεια του αγάλματος, από τους φύλακες του ναού, τους οποίους κατέλαβε πανικός και αναστάτωση, έσπευσαν, να ανακοινώσουν το γεγονός, στους αρμόδιους. Εκείνοι, έδειχναν, να τα έχουν χαμένα. Δεν πίστευαν, γι’ αυτά που άκουαν και θεωρούσαν μεγάλη, την προσβολή, στους θεούς τους. Με συνοπτικές διαδικασίες βγάζουν το συμπέρασμα, ότι η αιτία της απώλειας είναι, οι λιγοστοί Χριστιανοί της πόλης, αλλά και οι πτωχοί. Άρχισαν, λοιπόν, να αναζητούνται παντού, να συλλαμβάνονται και να φυλακίζονται. Η συμπεριφορά απέναντι τους, ήταν, απάνθρωπη. Στήνουν τα δικά τους δικαστήρια, προκειμένου να δικάσουν αθώους, για ιεροσυλία. Πίστεψαν οι ασεβείς, ότι για να φανούν ευχάριστοι στους θεούς τους, έπρεπε να εξαντλήσουν τη σκληρότητά τους, απέναντι στους πτωχούς, που άδικα φυλάκιζαν.
   Μόλις, ο νεαρός Σώζων, πληροφορήθηκε τα γεγονότα, ότι δηλαδή, αθώοι συλλαμβάνονται, φυλακίζονται και βασανίζονται για πράξεις, που δε γνωρίζουν τίποτα, πηγαίνει στο ναό και ανακοινώνει στους φύλακες, την πράξη του. Εκείνοι, τον συλλαμβάνουν και τον οδηγούν στον ηγεμόνα της Κιλικίας, Μαξιμιανό, προκειμένου να δώσει, τις ανάλογες εξηγήσεις. Έτσι αρχίζει η διαδικασία της ανάκρισης και βλέποντας το νεαρό της ηλικίας του, παίρνει το υπεροπτικό του ύφος και τον ρωτά: « Πες μου ποιός είσαι, από πού κατάγεσαι και πώς βρέθηκες εδώ;». Τότε ο μικρός Σώζων, του απαντά: « Κατάγομαι από τη Λυκαονία και οι γονείς μου με ονόμαζαν Ταράσιο. Όμως, με το Θείο Βάπτισμα με ονόμασαν Σώζοντα, γιατί έγινα Χριστιανός και Προσκυνώ τον Χριστό, τον μόνο Αληθινό Θεό. Ήλθα στα μέρη τα δικά σας, να βοσκήσω τα πρόβατά μου, γιατί έχετε, πλούσιο και δροσερό χορτάρι». Ο ηγεμόνας, απ’ αυτά που άκουε, μετά δυσκολίας συγκρατούσε τα νεύρα του. Όμως, τον ξαναρώτησε: « Πώς τόλμησες και έκοψες το χέρι του θεού;». Ο νεαρός Σώζων του απαντά: « Αυτό που έκανα ηγεμόνα μου δεν είναι έγκλημα, γιατί οι θεοί σας, δεν αντέδρασαν καθόλου. Κανονικά έπρεπε να με τιμωρήσουν, που τους κακομεταχειρίστηκα. Όμως, αν μπορούσαν να μιλήσουν, θα κατηγορούσαν εσάς, που αφήσατε τον Δημιουργό του Ουρανού και της Γης και στραφήκατε στους ψεύτικους θεούς σας, τους οποίους λατρεύετε ». Το ποτήρι της υπομονής, ξεχείλισε, για τον ηγεμόνα, που δίδει αμέσως εντολή, να βασανίσουν τον Άγιο Σώζοντα, ανελέητα.
   Οι δήμιοι, παραλαμβάνουν τον Άγιο και άρχισαν να του ξύνουν τις σάρκες, με σιδερένια νύχια. Το αθώο αίμα του Μάρτυρα, έτρεχε ποτάμι και σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, ήταν, βουτηγμένος, σε μια λίμνη αίματος. Οι παρευρισκόμενοι που παρακολουθούσαν το θέαμα, θαύμαζαν την απάθεια του Μάρτυρα και μόλις, ο αιμοβόρος τύραννος διαπιστώνει αυτό, δίδει εντολή να φορέσουν στον Άγιο παπούτσια, που μέσα τους είχαν σιδερένια καρφιά και να τον αναγκάσουν, να τρέχει. Ο Άγιος, έτρεχε με τόση άνεση, που σαν να πατούσαν τα πόδια του, επάνω σε τριαντάφυλλα, γιατί Άγγελος Κυρίου τον προστάτευε και του γιάτρευε, τις πληγές. Στη συνέχεια ο τύραννος, άρχισε να περιγελά και να ειρωνεύεται, τον Άγιο. Μάλιστα δε του έλεγε, ότι η θεά είναι διατεθειμένη να τον συγχωρήσει, αφού προηγουμένως της ζητήσει συγνώμη, γι’ αυτό, που της έκαμε. Όμως εισπράττει την εξής απάντηση, από τον Άγιο: « Μάθε τύραννε, ότι επιθυμείς να με ξευτιλίσεις, γιατί σε παρακινεί ο διάβολος, που έχεις μέσα στα σπλάχνα σου και σ’ έχει κάνει, όργανό του. Σε βοηθά να πολεμάς, τον Σωτήρα μου Ιησού Χριστό, που είναι ο μόνος, Αληθινός Θεός».
   Ο ηγεμόνας, άστραψε και βρόντηξε από το κακό του και δίδει αμέσως εντολή, να μαστιγώσουν τον Άγιο, αλύπητα. Στη συνέχεια, να ανάψουν φωτιά και να  ρίξουν μέσα, εκείνο, που θα έμενε, από τα μέλη του, μετά τον άγριο ξυλοδαρμό. Οι δήμιοι, εκτελούσαν πιστά τις εντολές, που τους έδιδε, ο αιμοβόρος τύραννος. Ο γενναίος αθλητής του Χριστού μας Μάρτυρας Σώζων, απολάμβανε τη χαρά και τις ευωδίες, που έβγαιναν από τις φωτιές, προσευχόμενος. Μ’ αυτή τη χαρά και την αγαλλίαση, παραδίδει την Αγία Του Ψυχή, στον Κύριο και Θεό μας, που σ’ όλη του τη ζωή,  πολύ αγάπησε. Ήταν η 7η Σεπτεμβρίου και τη μέρα αυτή γιορτάζεται, από την Εκκλησία μας.

Απολυτίκιο του Αγίου:

Δι’ ομφής ουρανίου πιστωθείς προς τα κρείττονα, τους της ευσεβείας αγώνας απτοήτως διέδραμες, και ώφθης του Σωτήρος κοινωνός, αθλήσας, Μάρτυς Σώζων, ανδρικώς. Δια τούτο διασώζεις εκ πειρασμών, τους πίστει προσιόντας σοι. Δόξα τω παρασχόντι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.

Ακούστε το απολυτίκιο του Αγίου:

ΠΗΓΕΣ:

1. Εκδόσεις, Ορθόδοξου Τύπου, « Ο ΑΓΙΟΣ ΣΩΖΩΝ» Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου.
2. Απολυτίκια Αγίων, Byzmusic.gr, π. Νικόδημος Καβαρνός.

Το βίο του Αγίου Σώζοντος, τον αφιερώνω:

1. Σε όσους πιστεύουν στο Σωτήρα μας Χριστό, να προστατεύονται από τη Χάρη, του Αγίου.
2. Στην εγγονή μου Μαρκέλλα και στους γονείς της, να προστατεύεται η ζωή τους, από τη Χάρη του Αγίου.

                                            Σπήλι, Ιούλιος 2012.
                        Σταυριανάκης Κωνσταντίνος του Βασιλείου.
              Θεολόγος, πρώην Διευθυντής, Γενικού Λυκείου Σπηλίου.