Η Αγία Αναστασία, Η Ρωμαία.

 

Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, Η ΡΩΜΑΙΑ.

   Η Αγία Αναστασία η Ρωμαία, που η Εκκλησία μας γιορτάζει, στις 29 Οκτωβρίου, έζησε, όταν αυτοκράτορας της Ρώμης, ήταν ο Δέκιος και οι διάδοχοι του, το έτος 256 μ.Χ. Οι γονείς της ήταν επώνυμα στελέχη, στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, στην οποία κατείχαν, ξεχωριστές θέσεις. Γρήγορα όμως, η μικρή Αναστασία, τους απαρνήθηκε και μαζί μ’ αυτούς, τον πλούτο και τη δόξα τους. Έτσι, καταφεύγει σε Μοναστήρι, σε ηλικία είκοσι χρόνων, όπου κάποια Μοναχή που ονομάζονταν Σοφία, αναλαμβάνει να της διδάξει, τις Χριστιανικές Αλήθειες, της Πίστης μας. Δεν χρειάστηκε να περάσει πολύς χρόνος, όπου φάνηκαν οι σπάνιες αρετές της, αλλά και τα πλούσια, πνευματικά της χαρίσματα. Αυτή την πνευματική πρόοδο, έβλεπε η Μοναχή Σοφία, για την πνευματική της θυγατέρα και δεν παρέλειπε, να ευχαριστεί και να δοξολογεί, το Θεό.
   Όμως, γι’ αυτή την πνευματική πρόοδο της μικρής Αναστασίας, κάποιος ενοχλήθηκε, που δεν ήταν άλλος, από το  διάβολο. Έδειχνε, σαν να κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα και έψαχνε να βρει την ώρα, για να δράσει. Σκέπτεται, ότι για να πετύχει καλύτερα αποτελέσματα, πρέπει τη μικρή Αναστασία, να τη χτυπήσει στη σάρκα. Προς αυτή την κατεύθυνση, επικεντρώνει, όλο του το ενδιαφέρον. Οι προσπάθειες, που έκανε, έπεφταν στο κενό, γιατί η μικρή Αναστασία, είχε στηρίξει σε γερά θεμέλια, την πνευματική της πρόοδο.  Έτσι απελπισμένος, έψαχνε να βρει, άλλες μεθόδους, που ίσως τον βοηθήσουν, να έχει τα  αποτελέσματα, που αναζητούσε. Αποφασίζει, λοιπόν, ο πανούργος, να καταγγείλει τη μικρή Αναστασία, στους ασεβείς ανθρώπους της ειδωλολατρίας, ότι η Αναστασία, είναι Χριστιανή. Εκείνοι με τη σειρά τους, ενημερώνουν τον ηγεμόνα της περιοχής Πρόβο, ότι η Αναστασία δεν προσκυνεί τους Θεούς των ειδωλολατρών και δε σέβεται ούτε τους βασιλείς, ενώ κηρύττει Χριστό το Θεό, ως Αληθινό και Δημιουργό όλης της φύσεως.
   Μόλις άκουσε, αυτές τις καταγγελίες ο ηγεμόνας, δίδει εντολή να ετοιμάζουν το θέατρο και να συγκεντρωθεί ο κόσμος, προκειμένου, να παρακολουθήσει το θέαμα. Στη συνέχεια, στέλνει τους στρατιώτες του, να συλλάβουν τη μικρή Αναστασία και να την οδηγήσουν γρήγορα μπροστά του, για να δώσει, τις ανάλογες εξηγήσεις. Με πρωτοφανή αγριότητα έφθασαν στο Μοναστήρι και την έψαχναν σ’ όλα τα δωμάτια του Μοναστηριού, για να τη συλλάβουν. Μόλις την συνάντησαν, της δένουν τα χέρια με σίδερα και κατευθύνονται να την παραδώσουν, στον αιμοχαρή ηγεμόνα τους.
   Εκείνος, καθισμένος στον πολυτελή του θρόνο, τη ρωτά πως λέγεται και η Αγία Αναστασία, του απαντά: « Λέγομαι Αναστασία, γιατί ο Θεός με ανέστησε, για να ντροπιάσω εσένα και  τον πατέρα σου, το διάβολο». Ο ηγεμόνας, έκρυψε την οργή του και αρχίζει με τις κολακείες του, να την ξεγελάσει, λέγοντάς της: « Άκουσε θυγατέρα μου. Το συμφέρω σου είναι να θυσιάσεις στους μεγαλύτερους θεούς και εγώ θα σε ανταμείψω, γι’ αυτή σου την πράξη. Θα σε παντρέψω, με πλούσιο άρχοντα και θα σου δώσω, πολύ χρυσάφι. Θα σε υπηρετούν, υπηρέτες πολλοί και θα γίνεις ευγενής και θα αποκτήσεις, μεγάλη δόξα. Μη με αναγκάσεις, να δοκιμάσεις το θυμό μου, γιατί θα σε κάνω, να το μετανιώσεις γρήγορα».
   Η Αγία Αναστασία, χωρίς να δειλιάσει καθόλου, του απαντά: « Μάθε ηγεμόνα μου, ότι για μένα, ο πλούτος και η ζωή, είναι ο γλυκύτατος Νυμφίος Χριστός. Μην προσπαθείς, άδικα να με ξεγελάσεις, χάνοντας το χρόνο σου, γιατί η ομορφιά που έχω, γρήγορα θα μαραθεί, όπως μαραίνονται τα άνθη του αγρού. Τους ψεύτικους και ξύλινους θεούς σας, δε θα τους προσκυνήσω ποτέ». Πριν  προλάβει να ακούσει, αυτές τις φράσεις, ο σκληρόκαρδος και αιμοχαρής ηγεμόνας, δίδει εντολή στους δήμιους, να τη μαστιγώσουν, αλύπητα και να της παραμορφώσουν, το πρόσωπο.
   Στη συνέχεια, ο ασεβής τύραννος, δίδει εντολή να την ξεγυμνώσουν και να την περιφέρουν στο κατάμεστο θέατρο, για να την δουν και να την περιφρονήσουν, όλοι οι παρευρισκόμενοι. Ο ηγεμόνας, ικανοποιημένος από το θέαμα της λέγει: « Αυτό ταιριάζει, στην υπερηφάνεια που δείχνεις και σου ζητώ για τελευταία φορά να θυσιάσεις στους θεούς μας, γιατί σε διαφορετική περίπτωση, θα σου κόψω το κορμί, σε μικρά τεμάχια και θα τα δώσω να τα φάνε, τα άγρια θηρία». Η Αγία Αναστασία, δε χάνει καιρό και του απαντά: « Εγώ ηγεμόνα μου, τη γύμνωση του σώματός μου, δε θεωρώ, ότι είναι ντροπή, γιατί είναι καλλωπισμός λαμπρός. Σε  ευχαριστώ, που έγινες αφορμή, να ξεντυθώ από τον παλαιό άνθρωπο και να ντυθώ το νέο, που είναι, δικαιοσύνη και αλήθεια. Μάθε ακόμη, ότι όλη μου τη ζωή την χρωστώ, στο Δημιουργό μου Θεό και Σωτήρα μου Ιησού Χριστό».
   Μόλις άκουσε ο ηγεμόνας, τις απαντήσεις της Αγίας, έδειχνε αμήχανος και έγινε, κατακόκκινος από το θυμό του. Δίδει αμέσως εντολή, το ανθρωπόμορφο τέρας, να βασανίσουν την Αγία, όσο πιο σκληρά μπορούν, δένοντάς την σε πασσάλους, της τραβούσαν τα άκρα του σώματος, που κόντευε, να τα ξεριζώσουν. Υπήρχε δε και μεγάλη ποσότητα από κάρβουνα αναμμένα, που της κατέκαιγαν τις σάρκες και σε λίγο χρόνο, η Αγία ήταν βουτηγμένη, στο αίμα. Όμως, Άγγελος Κυρίου, που την προστάτευε, της γιάτρευε τις πληγές.
   Το δε άγριο και απάνθρωπο τέρας, ο ηγεμόνας, αντί να μαλακώσει η καρδιά του, απ’ όλα που συνέβαιναν, την αγρίευαν περισσότερο. Δίδει εντολή στους δήμιους, να την δέσουν σε τροχό, όπου γυρνώντας τον, της κατέσχιζαν τις σάρκες τα μαχαίρια, που υπήρχαν επάνω του. Όμως και απ’ αυτό το μαρτύριο, βγήκε νικήτρια η Αγία, γιατί Άγγελος Κυρίου, την προστάτευε. Ο τυφλωμένος ηγεμόνας και μεθυσμένος, όπως κατάντησε, από την ασέβεια του, δε μπορούσε να δει, την ενέργεια της θείας δύναμης και δίδει εντολή, να της ξεσχίσουν τις σάρκες με σιδερένια νύχια. Ο πόνος, για την Αγία, ήταν ανυπόφορος. Το αίμα κυλούσε άφθονο, από το αγνό και παρθενικό της κορμί και σχημάτισε, μια λίμνη. Η Αγία δε σταμάτησε, να προσεύχεται. Τα αιματηρά και αιμοβόρα χέρια των δήμιων, ατόνησαν και σταμάτησαν, να ενεργούν. Ο τύραννος, βλέποντας αυτά να συμβαίνουν, αγρίεψε περισσότερο. Δίδει αμέσως εντολή, να της αφαιρέσουν το στήθος, τα δόντια, αλλά και τα νύχια, με την ελπίδα, ότι η Αγία, δε θα αντέξει, μεγαλύτερο πόνο. Όμως η Αγία τα κατάφερνε περίφημα, γιατί Άγγελος Κυρίου την προστάτευε, μάλιστα δε, βρήκε το κουράγιο, να χλευάσει τους ψεύτικους Θεούς του ηγεμόνα και να τους χαρακτηρίζει, πλάνους και δαίμονας.
   Ο ηγεμόνας, δε μπορούσε να τη βλέπει άλλο και να την ακούει, δίδει εντολή στα τυφλωμένα από μίσος όργανά του, να της ξεριζώσουν τη γλώσσα από το φάρυγγα, ελπίζοντας, ότι έτσι θα σταματήσει, να μιλά. Όμως τη γλώσσα της καρδιάς της, δε μπορούσε να τη σταματήσει, κανείς. Αρχίζει, λοιπόν, έντονα να προσεύχεται και να παρακαλεί, το Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, να την αξιώσει, να φθάσει μέχρι το τέλος, το Μαρτύριό της, με επιτυχία. Ο Πανάγαθος Θεός, έκανε δεχτό το αίτημά της, που ήταν: « Όποιος ασθενής με επικαλεστεί, να του δίδεται η θεραπεία, στο πρόβλημά του, ως ιατρός Παντοδύναμος». 
   Η Αγία, ζήτησε και της έδωσαν νερό, που εκείνη της στιγμή, ήθελε. Προσφέρθηκε κάποιος Χριστιανός, που  ονομάζονταν Κύριλλος, να της το προσφέρει, χωρίς να υπολογίσει τον κίνδυνο της τιμωρίας, γι’ αυτή του την πράξη.
   Έτσι, μόλις, πληροφορήθηκε ο ηγεμόνας, αυτή την ενέργεια του Κυρίλλου, δίδει εντολή, να κόψουν τα κεφάλια και των δύο. Ήταν η 29 Οκτωβρίου και τη μέρα αυτή, γιορτάζεται, από την Εκκλησία μας.

Απολυτίκιο της Αγίας:


Ασκήσει εκλάμψασα ώσπερ παρθένος σεμνή αθλήσεως αίμασι την της αγνείας στολήν ενθέως εφοίνιξας όθεν, Αναστασία, ως οσία και μάρτυς, χάριτας ιαμάτων αποστράπτεις εν κόσμω πρεσβεύουσα τω Σωτήρι υπέρ των ψυχών ημών.

ΠΗΓΕΣ:

1. Ο Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
2. Απολυτίκια Αγίων, Bysmusic.gr,  π. Νικόδημος Καβαρνός.


Το βίο της Αγίας, τον αφιερώνω, στην εγγονή μου Μαρκέλλα και στους γονείς της, με την ευχή, να προστατεύεται η ζωή τους, από τη Χάρη της.


                                   Σπήλι, Οκτώβριος 2013.
                Σταυριανάκης Κωνσταντίνος του Βασιλείου.
        Θεολόγος, πρώην Διευθυντής, Γενικού Λυκείου Σπηλίου.

scroll back to top