Εορτολόγιο

Ο Άγιος Χριστόφορος

Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ.

   Στις 9 Μαΐου η Εκκλησία μας γιορτάζει τον Άγιο Χριστόφορο, που γεννήθηκε το 200 μ.Χ. σε κάποια βάρβαρη χώρα της Ασίας. Κατάγονταν από τη φυλή των ανθρωποφάγων, που όποιος έπεφτε στα χέρια τους τον τεμάχιζαν, του ρουφούσαν το αίμα σαν γάλα και του έψηναν τις σάρκες  και τις έτρωγαν. Είχε τεράστια σωματική διάπλαση και ήταν πάρα πολύ άσχημος. Γι’ αυτή του την εμφάνιση τον ονόμασαν Ρέπροβο, που σημαίνει κακομούτσουνος, σκυλομούρης. Με αυτά του τα προσόντα ήταν υπερβολικά δύσκολη η εξεύρεση κάποιας εργασίας, που θα τον βοηθούσε να συντηρηθεί. Σκέφτηκε λοιπόν ότι η μόνη εργασία που θα του ταίριαζε θα ήταν να εκμεταλλευτεί τις σωματικές του δυνάμεις και να γίνει σωματοφύλακας σε κάποιο ηγεμόνα.
   Έτσι προς αυτή την κατεύθυνση στρέφεται και αρχίζει την αναζήτηση εργασίας. Στην προσπάθειά του αυτή συναντιέται τυχαία με κάποιο γέροντα ασκητή, ο οποίος τον φιλοξενεί στο φτωχικό του. Στη συζήτηση που είχαν  του αποκάλυψε εκείνο που αναζητεί, μάλιστα δε τον παρακάλεσε να του συστήσει κάποιο βασιλιά ή ηγεμόνα, που θα μπορούσε να τον προσλάβει, προκειμένου να εργαστεί κοντά του. Ο γέροντας ασκητής του απάντησε ότι γνωρίζει τον πιο Μεγάλο  Βασιλέα τον Σωτήρα Χριστό, « Εκείνο αν μπορέσεις και υπηρετήσεις η αμοιβή που σε περιμένει θα είναι πολύ μεγάλη». Εκείνος τον ρώτησε με πιο τρόπο μπορεί να τον υπηρετήσει και ο γέροντας ασκητής του απάντησε, με την προσευχή και τη νηστεία. Η απάντηση που έδωσε ο Ρέπροβος  είναι ότι δε γνωρίζει γράμματα και του είναι δύσκολο πράγμα η προσευχή, αλλά πιο δύσκολο είναι η νηστεία. Τότε του λέγει ο γέροντας ασκητής ότι υπάρχει η εξής λύση: « Δίπλα μας ακριβώς υπάρχει ένα ποτάμι που δεν έχει γέφυρα και όταν πλημμυρίζει οι άνθρωποι δεν μπορούν να περάσουν στην απέναντι όχθη. Μπορείς άμα θέλεις να τους μεταφέρεις κάνοντας καλή χρήση της δύναμής σου, αλλά και του γιγαντιαίου σώματός σου. Έτσι υπηρετείς  το Σωτήρα μας Χριστό και μ’ αυτό τον τρόπο θα σώσεις και την ψυχή σου ». Ο Ρέπροβος απάντησε στο γέροντα θετικά, ότι δηλαδή θα το κάνει με μεγάλη ευχαρίστηση, αλλά και εντελώς δωρεάν.
   Χτίζει λοιπόν ένα πρόχειρο καλυβάκι στη μια όχθη του ποταμού και συνέχεια μετακινούσε με τους ώμους του όποιο ήθελε να περάσει απέναντι. Μια όμως χειμωνιάτικη νύχτα τον ξυπνά το κλάμα ενός μικρού παιδιού, που δε μπορούσε να περάσει στην απέναντι όχθη του ποταμού. Η βροχή έπεφτε ασταμάτητα και τα νερά του ποταμού γίνονταν ορμητικά αλλά και επικίνδυνα. Για μια στιγμή σκέφτηκε να μην εκτελέσει αυτό το δρομολόγιο, αλλά το κλάμα του παιδιού ήταν τόσο έντονο, που του ήταν αδύνατο να αρνηθεί. Παίρνει λοιπόν ένα μεγάλο ξύλο για να του κρατά κόντρα το κορμί  στα ορμητικά νερά και περνά στην απέναντι  όχθη. Βάζει γρήγορα το παιδί στους ώμους του και επιστρέφει από το ίδιο πέρασμα που πέρασε προηγουμένως. Μόλις πάτησαν τα πόδια του στο ποτάμι ένιωσε να τον βαραίνουν και ο ώμος του να γίνεται πολύ βαρύς. Με μεγάλη δυσκολία κατάφερε να περάσει στην απέναντι όχθη του ποταμού και λέγει του παιδιού: « Παιδί μου τον κόσμο όλο να σήκωνα δεν θα ήταν τόσο βαρύς, όσο ήσουνα εσύ». Το μικρό παιδί του απαντά:  «  δε σήκωσες μόνο όλο τον κόσμο, αλλά και Εκείνο που τον Δημιούργησε, το Σωτήρα Χριστό». Μετά απ’ αυτό το περιστατικό βαπτίστηκε και επειδή αξιώθηκε να σηκώσει το Σωτήρα μας  Χριστό στους ώμους του, ονομάστηκε Χριστόφορος.
   Εκείνα τα χρόνια αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο χριστιανομάχος άπιστος και αιμοχαρής Δέκιος. Εκδίδει λοιπόν διάταγμα προς όλους τους τοπάρχες να συλλαμβάνουν τους  Χριστιανούς όπου κι’ αν βρίσκονται, να τους ζητούν να θυσιάσουν στα είδωλα και να αρνηθούν την πίστη τους. Όσοι απ’ αυτούς υπακούσουν να μην υπάρξει συνέπεια, όσοι όμως αρνηθούν να υπακούσουν, να ακολουθήσουν βασανιστήρια και στο τέλος να θανατώνονται. Την ίδια εποχή ο Χριστόφορος βρίσκονταν στα μέρη της Λυκίας, που με πόνο ψυχής έβλεπε τους Χριστιανούς να βασανίζονται και πολλοί απ’ αυτούς να αποκεφαλίζονται. Άρχισε λοιπόν να τους δίδει θάρρος γι’ αυτή τους τη γενναιότητα και ομολογούσε συγχρόνως ότι είναι και αυτός Χριστιανός. Αυτή του όμως η συμπεριφορά έφθασε γρήγορα στα αυτιά του αυτοκράτορα, που από τις περιγραφές τον παρουσίαζαν σαν γίγαντα. Στέλνει λοιπόν την στρατιωτική του φρουρά να σπεύσει γρήγορα να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν μπροστά του. Μάλιστα δε τους δίδει και την εντολή αν τους φέρει την παραμικρή αντίσταση να τον κομματιάσουν και να του φέρουν μόνο το κεφάλι.
  Οι στρατιώτες μετά από αρκετές μέρες αναζήτησης κατάφεραν να συναντήσουν το Χριστόφορο. Μόλις τον αντίκρυσαν τρόμαξαν από το γιγάντιο σώμα του και τον φοβήθηκαν. Εκείνος τους καθησύχασε και τους φιλοξένησε στο φτωχικό του, προσφέροντάς τους λίγο ψωμί που του βρίσκονταν. Μάλιστα δε μετά από θερμή προσευχή το πολλαπλασίασε και έτσι χόρτασαν όλοι. Οι στρατιώτες που έζησαν το θαύμα τα έχασαν για μια στιγμή, όμως έπεσαν στα πόδια του και τον παρακαλούσαν να τους διδάξει για το Σωτήρα Χριστό που μιλεί το Ευαγγέλιο. Μετά και απ’ αυτό δέχτηκαν όλοι τους το Χριστιανισμό και έφθασαν στην Αντιόχεια, όπου και βαπτίστηκαν από τον Επίσκοπο Βαβύλα. Στη συνέχεια  έφθασαν στον αυτοκράτορα, προκειμένου να του δώσουν τις ανάλογες διευκρινήσεις.
   Μόλις ο Δέκιος αντίκρυσε το γίγαντα Χριστόφορο τον έπιασε φόβος και τρόμος. Άρχισε αμέσως να τον καλοπιάνει και δήθεν να τον συμβουλεύει όχι μόνο για να τον κερδίσει, αλλά προπάντων να συνέλθει από το φόβο που δοκίμασε. Σκέφτηκε ότι θα του ήταν χρήσιμος στο στράτευμα στη θέση του οδηγού για το πολεμικό του άρμα,  όμως  προηγουμένως έπρεπε να τον πείσει να θυσιάσει στα είδωλα. Όταν λοιπόν άρχισε  να δοκιμάζει, γνώρισε τη γενναία αντίδραση από το Χριστόφορο. Οι απαντήσεις που έπαιρνε ο Δέκιος τον έκαναν έξω φρενών και δίδει εντολή να κρεμάσουν το Χριστόφορο από τις τρίχες της κεφαλής του και με τα ξίφη οι στρατιώτες να του τρυπούν το σώμα. Όμως, Άγγελος Κυρίου που τον προστάτευε του θεράπευε τις πληγές. Στη συνέχεια σκέφτηκε ο άπιστος και αιμοχαρής Δέκιος ένα άλλο σατανικό τρόπο. Προκειμένου να ρίξει τον Άγιο στην αμαρτία χρησιμοποιεί δυο γυναίκες την Ακυλίνα και την Καλλινίκη  που με τις προσευχές του ο Άγιος τις έκαμε Χριστιανές και μαρτύρησαν για την πίστη τους. Η Ακυλίνα μαρτύρησε την 1η Απριλίου του 251 μ.Χ. και η Καλλινίκη στις 2 Απριλίου του ίδιου χρόνου. Επίσης την ίδια τύχη είχαν και οι στρατιώτες που έγιναν Χριστιανοί και βαπτίστηκαν, μαρτύρησαν στις 7 Απριλίου του ίδιου παραπάνω χρόνου,  για την πίστη τους.
   Μετά και απ’ αυτά τα γεγονότα ο Δέκιος άρχισε να σκληραίνει τη στάση του απέναντι στον Άγιο. Δίδει εντολή να τον δέσουν επάνω σε χάλκινο κάθισμα όπου από κάτω άναβαν δυνατές φωτιές, αλλά και απ’ αυτό το μαρτύριο βγήκε αβλαβής, γιατί άγγελος Κυρίου τον προστάτευε. Το επόμενο μαρτύριο που ακολούθησε ήταν να του δέσουν στο λαιμό λιθάρι και να τον ρίξουν σε πηγάδι που ήταν γεμάτο με νερό.  Αλλά και απ’ αυτό το μαρτύριο δεν έπαθε τίποτα ο Άγιος.
   Έτσι ο Δέκιος αποφασίζει να τον αποκεφαλίσει και οι δήμιοι παραλαμβάνουν τον Άγιο και τον οδηγούν έξω από την πόλη. Ο Άγιος ζήτησε και πήρε την άδεια να προσευχηθεί. Ο δήμιος δειλά και με τρεμάμενα  χέρια  αποκεφαλίζει τον Άγιο. Ήταν στις 9 Μαΐου του 251 μ.Χ. και τη μέρα αυτή γιορτάζεται από την Εκκλησία μας.

                                     



Στην αγιογραφία της Εκκλησίας μας ο Άγιος Χριστόφορος εικονίζεται με πολλούς και ποικίλους τρόπους. Η πιο συνηθισμένη παράσταση είναι να κρατεί το Σωτήρα μας Χριστό στους ώμους του με το ένα χέρι και με το άλλο να κρατεί το ραβδί που βλάστησε. Όμως υπάρχει και η σπάνια παράσταση του κυνοκέφαλου που διαμορφώθηκε κατά τους πρώτους Χριστιανικούς χρόνους και ήταν σε ευρεία χρήση, όμως καταστράφηκε  αυτός ο τύπος κατά την περίοδο της εικονομαχίας.
 






 Θεωρείται δε ο προστάτης Άγιος των αυτοκινητιστών, των ταξιδιωτών και όλων των επαγγελμάτων που απαιτούν μεγάλη σωματική δύναμη.

Απολυτίκιο του Αγίου:

Στολαίς ταις εξ αίματος ωραϊζόμενος, Κυρίω παρίστασαι, τω Βασιλεί Ουρανών, Χριστοφόρε αοίδιμε. Όθεν συν Ασωμάτων και Μαρτύρων χορείαις, άδεις τη τρισαγίω και φρικτή μελωδία. Διό ταις ικεσίαις, σώζε τους δούλους σου.

Ακούστε το απολυτίκιο του Αγίου:

ΠΗΓΕΣ:


1. Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια.
2. Εκδόσεις « Ορθόδοξου Τύπου» Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, Χαραλάμπους  Δ. Βασιλοπούλου.
3. Απολυτίκια Αγίων,Bysmusic.gr, π.Νικόδημος Καβαρνός.

.

Το βίο του Αγίου Χριστοφόρου τον αφιερώνω:

1. Σε όσους φέρουν βαπτιστικά το όνομα του Αγίου και σε όλους τους οδηγούς με την ευχή να Τον έχουν προστάτη και φύλακα κατά την οδήγησή τους, προκειμένου να ελαττωθούν τα τροχαία ατυχήματα.
2. Στην εγγονή μου Μαρκέλλα και στους γονείς της να προστατεύονται από τη Χάρη του Αγίου.

                     
                                                                                  Σπήλι, Νοέμβριος 2011.
                                                                         Σταυριανάκης  Κωνσταντίνος του Βασιλείου.
                                                                   Θεολόγος, πρώην Διευθυντής, Γενικού Λυκείου Σπηλίου.

    

scroll back to top

Προσθήκη νέου σχολίου

Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση

Αναζήτηση

Επισκεψιμότητα

106350

Δημοσκόπηση

Πείτε μας τη γνώμη σας γι'αυτή την ιστοσελίδα